Het verhaal van Petra. 27 mei 2020
Na een donkere gang vol dozen en een deur met grote bladen: “deuren gesloten houden voor de twee poezen” kom je terecht in een grote ruimte met een gezellig zitje en merklappen aan de muur. Petra en haar gezin zitten midden in de verhuizing. Dit is het tijdelijke onderkomen, totdat het woonhuis helemaal klaar is. Toch is het al geordend en economisch ingericht. Verhuisdozen markeren de ruimtes voor de kinderen om te leren en haar man om te werken. Zoon en dochter zitten op de middelbare school. Petra’s eigen werk is op de lange baan geschoven in verband met het coronavirus. Creatieve workshops gaat ze weer organiseren zodra deze ruimte geschikt is gemaakt voor kleine groepen creatievelingen. Alle spullen zitten in die verhuisdozen. Haar man werkt een dag in de week bij een winkel van vrienden, twee dagen in de week op kantoor en twee dagen thuis. Met teveel prikkels is het lastig werken voor hem. Petra’s dochter heeft pddnos en zit op het speciale onderwijs. Voor Petra betekent dit, dat zij de spil in het gezin is. Ze zorgt voor het huishouden, doet de boodschappen en de was, regelt véél voor man en dochter. Met haar zoon gaat het goed op school. Hij is een steun voor zijn moeder als zij hem vraagt iets te doen. Toen zes jaar geleden bij haar kanker werd geconstateerd, een bult in haar hals, stortte de wereld in. Een operatie volgde en een week ziekenhuis. Petra was erg ziek. Haar instelling: ‘laat ik er maar het beste van maken’ heeft haar erdoor heen geholpen. Ondanks de schrik en heftigheid, heeft dat weekje haar goed gedaan. Petra genoot van het ontbijtje op bed, de thee die gezet werd voor haar en het warme eten, wat ze nu niet zelf hoefde te koken. Met telefonische adviezen vanuit het ziekenhuis heeft haar man zich met beide kinderen goed weten te redden. De eerste weken thuis vielen niet mee. Tijd voor herstel was er nauwelijks, het huishouden moest “gewoon” weer draaiende gehouden worden. Gelukkig is ze na enkele chemokuren helemaal genezen verklaard.
Nu in deze coronatijd, ervaart Petra een zekere rust. Ze heeft een mooi gezin met twee poezen in een nieuw huis. Petra’s dochter vindt het lastig niet naar school te kunnen, verveelt zich dan ook wel. Met haar maakt Petra dagschema’s. Het schoolwerk, de pauzes, de lunch, de vrije uurtjes deelt ze samen met haar dochter in. Ook trekken ze met z’n tweetjes de natuur in, want dochterlief weet alles van de natuur. Nou ja alles…. ze weet héél veel. Bijvoorbeeld dat een eend in de rui een eclipskleed heeft. Het vier dagen thuiswerken doet ook haar man goed. Iedereen thuis met een dagelijks vaststaand ritme is goed te doen.
Ondertussen is Petra druk om het woonhuis in orde te maken zodat ze binnenkort “intern” kunnen verhuizen. Daarna gaat ze deze ruimte geschikt maken voor haar workshops en avondjes breien en haken met liefhebbers. Ze kijkt er naar uit om daar na de zomer weer mee te beginnen.
Petra houdt van tuinen en bloemen. Is dikwijls in het bos te vinden vlak achter dit huis. Eigenlijk lijkt zij op een ‘vergeet-mij-nietje”: lieflijk en toch sterk, een schoonheid die tegen een stootje kan.