Het verhaal van Riet Sierat- van Iterson. 28 april 2020
In de gezellige, verzorgde en bloemrijke tuin vertelt mevrouw Riet Sierat haar verhaal. Hoe ze op latere leeftijd, 30 jaar, haar 9 jaar oudere man Bram ontmoette, trouwde en ze 1 dochter Mirjam hebben gekregen. Zij trouwde met Koen. Inmiddels zijn er 3 kleinkinderen Siep, van 12, Farah van 9 en Kinge van 7 jaar oud. Het leven met Bram is een aaneenschakeling geweest van SAMEN. Zoals Willeke Alberti zingt: Samen zijn is samen lachen, samen huilen Leven door dicht bij elkaar te zijn. Samen zijn is sterker dan de sterkste storm Gekleurder dan ’t grauwe om ons heen Want samen zijn, ja samen zijn, dat wil toch iedereen? In 2000 zijn Bram en Riet uit Leiden naar Lochem verhuisd. Door de MS waar Bram aan lijdt, is zij al 39 jaar zijn mantelzorger. Riet vertelt met sprankelende ogen hoe ze samen als vrijwilligers in Gudula koffie schonken, het maandblad Gudula Expres verzorgden, met de dementerende bewoners spelletjes speelden en hielpen bij “de open tafel”. Zij woont nu 5 ½ jaar alleen. Haar man is noodgedwongen in de Hoge Weide gaan wonen nadat Alzheimer is binnen geslopen. Beiden ervaren het leven daar als heel fijn. Het personeel is zeer betrokken en doet alles wat mogelijk is om het zo aangenaam mogelijk te houden: ook in deze vervelende tijd. Sinds november is Riet daar vrijwilliger bij Bram “achter de deur” en schenkt de koffie. ”Voor de deur” doet ze hetzelfde in het Trefcentrum. Dan neemt ze Bram gewoon mee. De dames hier vinden dat geweldig! En Bram niet minder… Een gesprekje met de heren kan hij ook zeker waarderen. Riet is heel blij met haar grote en warme netwerk, waarin niet alleen familie, maar ook veel buren zitten. Zelf komt ze uit een goed gelovig gezin van 12 kinderen, waarvan er nog 7 in leven zijn. Het warme nest is de bakermat van haar grote hart. Samen met het vrolijke en altijd goedgemutste humeur van haar Bram is het niet verwonderlijk dat kleinkinderen en vele nichtjes en neefjes, dikwijls kwamen logeren. Daarbij is Bram een groot kindervriend en knutselaar. In huis hangen verschillende prachtige schilderijen die hij als amateur schilder maakte. Van 2000 tot en met 2014 organiseerden ze elk jaar familiedagen. Spelletjes, puzzels, er was altijd veel te doen. Twee keer in de week zingt Riet in twee verschillende koren. Zingen is haar lust en haar leven. Nu in deze bizarre coronatijd, komt haar dat goed van pas. Elke dag gaat ze met de fiets naar Bram en staat ze vlak bij het raam dat op een kiertje mag. Het praten van Bram wordt moeizamer… zijn aandacht is kortstondig… dan gaat Riet zingen! Want samen hebben ze jaren in de Cantorij gezongen. Vrolijke liederen van vroeger: “Hela gij bloempjes, slaapt gij nu nog?” En ook: “Ik heb je voor het eerst ontmoet”. Dikwijls zingt Bram dan vrolijk mee. Dan kan Riet blij en dankbaar naar huis. En zingt ze thuis het liedje voor haar kleinkinderen. Daarnaast gaat ze met Bram videobellen met hun dochter en kleinkinderen. Ook neemt ze foto’s mee en deelt Riet herinneringen met Bram. Niets “moet”, wel doet ze alles met “moed”. Als ze van de week weer eens wegfietst, roept een medewerkster haar na: “Riet!! Weet je wat Bram zegt? Daar gaat die lieve meid van me!” als dat geen wederzijdse liefde is…. Thuis geeft en ontvangt ze veel steun aan en van buren, koorleden, vriendinnen en familie. Via WhatsApp houdt ze haar dierbaren “in de gaten”. Naast het zingen werkt ze als het even kan, haar verdriet weg in de tuin… want: “bij de pakken neerzitten heeft geen zin… schouders eronder en verder gaan! Ik kan alleen maar meevaren in het bootje, want we houden veel van elkaar!”
Zodra het weer mag en kan, gaat ze hem knuffelen! En op stap voor een frisse wandeling. Naar de stad voor een kopje koffie met een taartje. Ook wil ze weer met dochter en kleinkinderen een maaltijd meenemen en gezellig bij Bram op de kamer eten: daar kijkt Riet naar uit. En mocht Bram in deze tijd wegvallen…. Dan weet ze nu al dat iedereen afscheid mag komen nemen, want dat kan in de tuin! Daar staat dan zijn kist en iedereen kan er omheen lopen om een laatste groet te brengen. En op 13 juni is hij heengegaan en heeft iedereen afscheid kunnen nemen.